به گزارش همشهری آنلاین با وجود آنکه یحیی گل‌محمدی در پایان فصل گذشته از خستگی‌هایش حرف زد و حتی گفت به چندماه استراحت نیاز دارد اما نهایتا به پرسپولیس برگشت و دوباره روی نیمکت سرخپوشان باقی ماند. چرا؟ احتمالا می‌شود دلایل زیادی برای این تصمیم پیدا کرد اما شاید مهم‌ترین آنها انگیزه او برای فتح آخرین هدفش در حوزه مربیگری باشگاهی بوده باشد؛ قهرمانی در آسیا. احساس یحیی این است که امروز تیم پرستاره و قدرتمندی در اختیار دارد و شاید به همین دلیل قصد دارد یک‌بار دیگر بختش را در آسیا بیازماید.
تثبیت، بعد از فراز و فرود
دوران سرمربیگری یحیی گل‌محمدی در پرسپولیس پرفراز و نشیب بوده است. او گاهی در اقناع منتقدانش موفق بوده و گاهی قافیه را به آنها باخته است. بخش مهمی از قهرمانی لیگ نوزدهم به نام گابریل کالدرون آرژانتینی نوشته شد اما تکرار این عنوان در لیگ بیستم، یحیی را در موضع بالادست قرار داد. ناکامی همه‌جانبه سرخ‌ها در فصل بیست‌ویکم، انتقادات را از گل‌محمدی به اوج رساند. ضمن اینکه او در این مدت همیشه سایه سنگین «برانکو» را هم روی سر خودش و تیمش حس می‌کرد؛ به‌طوری که موفقیت‌ها به نام مربی کروات نوشته می‌شد و گل‌محمدی فقط مسئول شکست‌ها بود. لیگ بیست‌ودوم اما داستان دیگری داشت؛ قند مکرر! چه چیزی برای یک مربی می‌توانست شیرین‌تر از این باشد که هم لیگ را ببرد، هم جام حذفی را و در مسیر هر دو موفقیت، استقلال را به‌عنوان رقیب دیرینه از سر راه بردارد؟ به جرأت می‌توان گفت وقایع فصل گذشته از هر نظر موجب تثبیت جایگاه یحیی شد.
اصلاح اشتباهات
معجزه‌ای در پرسپولیس رخ نداد. همانطور که هر شکستی دلایل خودش را دارد، پیروزی‌ها هم ناشی از عواملی است که باید آنها را شناخت. یحیی گل‌محمدی در فصل بیست‌ودوم برخی اشتباهات قبلی خود را اصلاح کرد. او به‌ندرت سراغ مصاحبه‌های فرافکنانه و مظلوم‌نمایانه رفت، کمتر جنجال راه‌انداخت، اختلافات درون‌تیمی را بیرون نبرد و از همه مهم‌تر اینکه مصالح فنی تیم را فدای رفاقت و روابط شخصی خود نکرد. یحیی دوستان نزدیکش مثل داود فنایی و حمید مطهری را از کادرفنی حذف کرد و مربیان دیگری کنار خودش نشاند. در هر دو حوزه هم پرسپولیس پیشرفت کرد یا لااقل با حاشیه کمتری مواجه شد؛ درست مثل بخش حساس بدنسازی که ثمرات و نتایجش در بازه پایانی فصل به وضوح مشخص شد.
و حالا گام آخر
در چنین شرایطی، امروز یحیی روی برداشتن گام آخر متمرکز شده است. از تحرکات و واکنش‌های او و جملاتی مثل اینکه «چه اشکالی دارد مهاجم چندمیلیون‌دلاری داشته باشیم» روشن است که دنبال چیزی فراتر از موفقیت در فوتبال ایران می‌گردد. یحیی یک‌بار با پرسپولیس تا فینال لیگ قهرمانان آسیا پیش رفت اما آنجا در برابر نماینده کره‌جنوبی شکست خورد. حالا هیجان تکرار همان تجربه است که به گل‌محمدی انگیزه می‌دهد، هرچند با توجه به ریخت‌وپاش باشگاه‌های عربستانی، کار او و سایر باشگاه‌های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا واقعا سخت است.
نظر شما